Pawo Choyning Dorji: Lunana. Szkoła na krańcu świata. Recenzja bhutańskiego filmu
Renata Sabela
RedaktorkaWłaścicielka i dusza Soul Travel. Podróżniczka, fotografka, żeglarka. Od lat zgłębia nauki starszyzn plemiennych. Ambasadorka odpowiedzialnego podróżowania.
Renata Sabela
Właścicielka i dusza Soul Travel. Podróżniczka, fotografka, żeglarka. Od lat zgłębia nauki starszyzn plemiennych. Ambasadorka odpowiedzialnego podróżowania.
Założycielka biura etycznych podróży Soul Travel i organizatorka konferencji Fair Travel Event.
Organizuję kameralne wyprawy do odmiennych kultur, w tym miejsc, których nie znajdziesz w przewodnikach. To fotoekspedycje, niszowe wyprawy, weekendowe warsztaty fotograficzne, podróże szyte na miarę, a także motywacyjne wyjazdy incentive. Przeprowadziłam ponad 150 wypraw na kilku kontynentach.
Od lat przyjaźnię się z przedstawicielami rdzennych kultur i zapraszam Cię do ich świata.
Lunana. Szkoła na końcu świata jest nie tylko pierwszym w historii Bhutanu filmem nominowanym do Oscara, ale też zdobywcą wielu nagród publiczności na festiwalach filmowych. Wyreżyserowany przez Pawo Choyninga Dorjiego film, 13 stycznia wchodzi na ekrany polskich kin. Ten wieczór w kinie przypomni Wam o magii życia w zgodzie z naturą i o tym, co naprawdę ważne.
Lunana, Lunana… powtarzałam w myślach, gdy pierwszy raz usłyszałam tytuł bhutańskiego filmu. Czy to możliwe, że nawet nie słyszałam o tej miejscowości, mimo kilkunastu podróży do niewielkiego Bhutanu? Zresztą, w sumie to nie takie dziwne. W Bhutanie są przecież setki małych wioseczek rozsianych wzdłuż wschodniej części wysokich Himalajów. Do większych z nich zbudowano już drogę, ale są takie, które pozostały z dala od wpływu cywilizacji. Lunana jest jedną z nich. Owszem, nie prowadzi do niej żadna droga, ale populacja licząca 54 osoby jest na tyle duża, że zdecydowano się zbudować tam szkołę. No to w drogę!
Do Lunany idzie się 6 dni od miejsca, w którym kończy się asfalt. Droga wije się stromo przez przełęcze Himalajów, aż do płaskowyżu na wysokości 3300 metrów. W podróż wyruszamy z Ugyen’em – młodym nauczycielem mieszkającym w Thimpu, stolicy Bhutanu. Ugyen ma już dobrze sprecyzowane plany życiowe. Marzy o tym, by wyjechać z Bhutanu i rozpocząć karierę piosenkarza w Australii, gdy tylko zakończą się jego praktyki świadczone na rzecz bhutańskiego rządu. Na ten ostatni rok praktyk nauczycielskich zostaje jednak wysłany do najbardziej oddalonej szkoły w Bhutanie, a może i na całym świecie…
Film Lunana. Szkoła na końcu świata prowadzi nas do zrozumienia kultury i natury poprzez doświadczenia młodego nauczyciela. Ten próbuje się odnaleźć w prostym życiu, z dala od tego, co oczywiste: ciepłej, bieżącej wody, elektryczności, ciągłej łączności ze światem. Tutaj, gdzie na list czeka się długie tygodnie, rytm dnia staje się prosty, a film często przewidywalny. Ale to nie umniejsza przyjemności, z jaką ogląda się autentyczne życie współczesnych mieszkańców Bhutanu. Są widoki zapierające dech w piersiach, nastrój i długie ujęcia kamery, ale brak w tym kiczu, czy dramatycznych zwrotów akcji. Jest prawdziwe życie Bhutanu, takie jakim jest. Czasem ze zbyt dużą ilością alkoholu, czasem z pieśnią na cześć gór, a czasem z chwilą milczenia. Jedno jest pewne – Ugyen zabiera nas w magiczną podróż, na którą nie każdy byłby gotowy.
Świata Królestwa Bhutanu nie można poznać naprędce, w przeskakujących krótkich kadrach. W świat Krainy Grzmiącego Smoka wsiąka się powoli, odkrywając kolejne warstwy tajemnic i światów równoległych. A one istnieją. To światy bóstw i sprzymierzeńców duchowych, to światy wszechmocnej natury i jej posłańców – zwierząt. W spotkaniu z naturą trzeba przyjąć jej rytm.
Dlatego kiedy wydaje się, że film zwalnia, staje się bardziej statyczny, to właśnie ten moment, by stać się jeszcze bardziej uważnym. Cierpliwych czeka wspaniała nagroda. Film daje możliwość usłyszenia historii prostych ludzi, a także poczucia magii, która porusza do głębi jeszcze długo po końcowych napisach.
Lunana. Szkoła na końcu świata (Lunana: A Yak in the Classroom)
reżyseria: Pawo Choyning Dorji
scenariusz: Pawo Choyning Dorji
gatunek: dramat
produkcja: Bhutan, Chiny
Zdjęcia: materiały prasowe Aurora Films
-
Renata Sabela
RedaktorkaWłaścicielka i dusza Soul Travel. Podróżniczka, fotografka, żeglarka. Od lat zgłębia nauki starszyzn plemiennych. Ambasadorka odpowiedzialnego podróżowania.
Renata Sabela
Właścicielka i dusza Soul Travel. Podróżniczka, fotografka, żeglarka. Od lat zgłębia nauki starszyzn plemiennych. Ambasadorka odpowiedzialnego podróżowania.
Założycielka biura etycznych podróży Soul Travel i organizatorka konferencji Fair Travel Event.
Organizuję kameralne wyprawy do odmiennych kultur, w tym miejsc, których nie znajdziesz w przewodnikach. To fotoekspedycje, niszowe wyprawy, weekendowe warsztaty fotograficzne, podróże szyte na miarę, a także motywacyjne wyjazdy incentive. Przeprowadziłam ponad 150 wypraw na kilku kontynentach.
Od lat przyjaźnię się z przedstawicielami rdzennych kultur i zapraszam Cię do ich świata.