Mongolia – zadziwiająca relacja z podróży. Znajdź piękno w małych rzeczach!

Strona główna Blog Ludzie Lokalne społeczności Mongolia – zadziwiająca relacja z podróży. Znajdź piękno w małych rzeczach!

Jest pewna linia kolejowa, która stanowi ewenement na skalę światową. Kolej Transsyberyjska od dziesięcioleci wciąż kursuje przez całą Azję. Tymczasem wraz z moją przyjaciółką wybrałyśmy się w podróż po torach jej południowej siostry, kolei trans-mongolskiej z Moskwy do Pekinu, zatrzymując się po kilka tygodni w różnych miejscach na trasie.

Wyruszyłyśmy w 3-tygodniową przygodę pośród stepów Mongolii, z przyjaciółmi moich ówczesnych przyjaciół z Sankt Petersburga. A jak to mówią na wschodzie – przyjaciel mojego przyjaciela jest moim przyjacielem.

Poznaj zadziwiającą historię Kolei Transsyberyjskiej.

To była wymagająca logistycznie, lecz niezwykle budująca wewnętrznie podróż. Mongolia, świat bez asfaltowych dróg, jest spełnieniem marzeń tych, którzy śnią o bezkresnych odległościach i odpoczynku od cywilizacji. Spotkani ludzie nauczyli nas szacunku do roślin i zwierząt, wiary we własne możliwości. A przede wszystkim, w tym stepowym, monotonnym i surowym krajobrazie – dostrzegania piękna w małych rzeczach.

Podróż ta opierała się na dźwiękach przyrody i głosach, które prawie nigdy nie były dla nas tłumaczone. Słuchałyśmy głosów gospodarzy rozmawiających w jurtach, śmiechu dzieci bawiących się na wzgórzach, nawoływania wielbłądów wieczorową porą.

Tego dnia w mongolskiej jurcie zebrało się więcej osób. Mongołowie zgromadzili się tak licznie na wieść, że w jurcie przebywa kobieta, która za swoim uśmiechem skrywa… niezwykłą biżuterię!

Magda długo zastanawiała się, czy przed podróżą ściągnąć aparat ortodontyczny. Nosiła już go prawie 2 lata. Tego dnia, uśmiechając się do przybyłych, tłumaczyła gestami, że niebawem ściągnie kawałki błyszczącego metalu z zębów. Spotkało się to ze zdziwieniem i „lamentem”. Dawno bowiem mieszkańcy Mongolii nie widzieli czegoś tak pięknego!

– Śmieszne – powiedziała do mnie tej nocy Magda. – Przez dwa lata myślałam o swoim aparacie jak o ubocznym efekcie leczenia, czymś, co powinnam raczej zakrywać. Dzisiaj poszerzyłam moje rozumienie świata o inne możliwości. Szkoda, że nie przyjechałam tutaj wcześniej.

A Ty, co pięknego skrywasz przed światem?