Laponia – najlepsze szlaki turystyczne po fińskiej stronie

Strona główna Blog Porady Przygotowanie do podróży Laponia – najlepsze szlaki turystyczne po fińskiej stronie

Czy wiesz, że Laponia daje wspaniałe możliwości do wędrówek? Laponia ma fantastyczne szlaki turystyczne – to setki kilometrów do przemierzenia pieszo, na nartach biegowych, psich zaprzęgach czy rakietach śnieżnych. Przekonaj się, że Laponia to znacznie więcej niż zorza polarna i Rovaniemi (Wioska Świętego Mikołaja)! Poznaj raj dla fanów wszelakich aktywności na świeżym powietrzu.

Ale zacznijmy od tego, gdzie znajdują się wspomniane szlaki turystyczne. Laponia, wbrew obiegowej opinii to nie tylko Finlandia. To ogromny region na północy krajów skandynawskich i w okolicy Murmańska w Rosji. Laponia leży w granicach czterech państw: Szwecji, Finlandii, Norwegii i Rosji. Ale to w Finlandii znajduje się jej największa część, w tym stolica Laponii – Rovaniemi, gdzie, jak wiadomo, „mieszka” Święty Mikołaj.

Z czego słynie Laponia? Zorza polarna, renifery, Święty Mikołaj i wiele więcej

Skrzypiący pod nogami śnieg, ośnieżone drzewa i kontrastujące kolory zorzy polarnej – to najczęstsze skojarzenia z Laponią. Do tego wycieczki do Wioski Świętego Mikołaja w Rovaniemi i zaprzęgi reniferów.

Dla nas Laponia to przede wszystkim widoki zapierające dech w piersiach podczas wędrówek! To tutaj poszusujesz na stokach narciarskich bez tłumów. Odpoczniesz w saunie pośrodku lasu. Przemierzysz tundrę na nartach biegowych lub psich zaprzęgach. Dziewicze tereny i malownicze szlaki turystyczne w Laponii nie mają sobie równych!

Na pytanie, co warto zobaczyć w Laponii, odpowiemy: „jedną z najpiękniejszych zim na świecie!” W końcu Lapończycy mają aż dziewięćdziesiąt określeń na śnieg! Ale ta kraina skrywa więcej skarbów północy. I robi wrażenie nie tylko zimą.

Laponia zimą? A co z pozostałymi porami roku?

Kiedy jechać eksplorować tę skandynawską krainę? Kamila Kielar, nasza przewodniczka po fińskiej Laponii, zachęca, by docenić tę krainę o każdej porze roku. Oczywiście Laponia zimą kusi turystów najbardziej. Pokrywy śniegu na bezkresnych terenach robią wrażenie. Warunki do uprawiania sportów zimowych są wtedy idealne. A przy tym można się zahartować kąpielą w lodowatym przeręblu, a wcześniej seansem w saunie.

Za to w marcu jest cieplej o kilka stopni, znacznie jaśniej, a do tego pokrywa śniegu jest najgrubsza. To okazja na doświadczenie uroków zimy w łagodniejszym wydaniu. I właśnie wtedy intensywny sezon zorzowy daje największe szanse na zobaczenie spektaklu tańczącego nieba. Nie bez powodu to w marcu odbywa się Festiwal Zorzy Polarnej w Rovaniemi.

Z kolei lato to jeszcze dłuższe dni na wędrówki po bezdrożach szlaków turystycznych Laponii. Słońce nie zachodzi wtedy przez miesiąc – wyjątkowy czas na spotkania z dziką zwierzyną i nietkniętą przyrodą, choćby o północy.

Laponia jesienią to równie dobry czas na piesze wycieczki. Górzyste tereny, poprzecinane tysiącami jezior, nadają się do eksploracji na każdym poziomie zaawansowania. Nie ma nic bardziej kojącego niż jesienny spacer po lesie, urozmaicony degustacją leśnych owoców. Wyobraź sobie tę feerię kolorów – złociste korony drzew i intensywny błękit nieba!

Laponia – klimat sprzyjający wędrówkom po szlakach turystycznych

Klimat Laponii jest kontynentalny, umiarkowany, suchy. Co to oznacza? W dużym uproszczeniu – zimy są zimne i suche, a lata stosunkowo ciepłe i łagodne. Opady nie są zbyt intensywne. Najmocniej w Laponii pada jesienią.

Latem noce są bardzo krótkie. W Laponii występują „białe noce”, czyli słońce nie zachodzi przez parę tygodni. Zimą odwrotnie – ta pora roku trwa długo, jest wtedy chłodno i zimno. Słońce się nie wznosi ponad horyzont.

Najwyższa temperatura w Laponii jest w lipcu; średnio wynosi wtedy ok. 14 °C. Styczeń to miesiąc najzimniejszy; temperatury sięgają wtedy od -20 °C do 9,6 °C. Śnieg pada intensywnie od listopada do marca i nie topnieje aż do maja. To idealne warunki dla zwolenników białego puchu, ciągnącego się aż po horyzont. Choć skandynawski krajobraz hipnotyzuje o każdej porze roku!

Laponia – szlaki turystyczne na każdym poziomie zaawansowania

Lapoński krajobraz zachwyca surowością i dziewiczością. To setki tysięcy kilometrów poprzecinanych krystalicznie czystymi rzekami oraz jeziorami polodowcowymi, bezkresy porośnięte lasami, bogactwo zwierząt i roślinności. Natura Laponii chroniona jest przez sieć parków narodowych.

Jest wiele powodów, dla których Laponia znajduje się na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO. Jednym z jej walorów są trasy i szlaki turystyczne. Laponia sprzyja wędrówkom na każdym stopniu zaawansowania. Tereny są przyjazne na kilkudniowe trekkingi, jak też krótkie, piesze wędrówki. Tu wcale nie trzeba zdobywać szczytów, aby podziwiać majestatyczne widoki. Poza tym szczyty są łatwo dostępne i na tyle zróżnicowane, że zdobędą je bez zadyszki i mniej wprawni trekkingowcy.

Ale nie samymi szczytami Laponia stoi. Poza górskimi wędrówkami, możesz w dowolnym miejscu rozbić namiot, choćby w parku narodowym, i do woli zbierać grzyby, jagody, biwakować, pokonywać drogę na przełaj lub wzdłuż licznych szlaków turystycznych. Gwarantuje to prawo do wspólnego użytkowania natury, obowiązujące w krajach nordyckich.

Poznaj polecane szlaki turystyczne w Laponii. Bez względu na to, czy wolisz przemierzać je pieszo, na nartach biegowych, skuterach śnieżnych czy psich zaprzęgach. Wybór aktywności i zróżnicowanie tras turystycznych przyprawiają o zawrót głowy.

Jeśli planujesz wycieczkę do fińskiej Laponii, nie martw się, że nie będzie Ci dane zobaczyć Kungsleden (Szlak Królewski) – szlaku turystycznego w szwedzkiej części Laponii. Fińska przyroda wynagrodzi Ci to z nawiązką!

Laponia, szlaki turystyczne: Karhunkierros (Szlak Niedźwiedzi) – pieszy szlak turystyczny na lato i zimę

To jeden z najpopularniejszych pieszych szlaków turystycznych w Laponii, a także w całej Finlandii. Liczy sobie 82 km i przechodzi przez malowniczy Park Narodowy Oulanka. Cały szlak składa się z 4 części o długości 18-24 km. Nie braknie łatwych do pokonania fragmentów, jak też tych przyprawiających o zadyszkę. Mimo wszystko, przejście Karhunkierros nie wymaga wcześniejszych przygotowań. Potrzebna jest jedynie dobra kondycja i orientacja w terenie.

Szlak Niedźwiedzi obfituje w wodne atrakcje – z wiszących mostów możesz podziwiać czyste rzeki, potoki i wodospady. Po drodze warto odpocząć w drewnianych chatach, które są do bezpłatnej dyspozycji turystów. To nie chwiejne wiaty, ale wygodne miejsca noclegowe z kuchenkami gazowymi.

Na szlaku nie zabraknie też miejsc ogniskowych z drewutniami. Przy czym, trzeba pamiętać, aby narąbać tyle drewna, ile się zużyło. Taki savoir-vivre na szlaku.

Pieni Karhunkierros to Mały Szlak Niedźwiedzia. Mały, bo mierzący niespełna 12 km, jednak niemniej malowniczy. Przemierza się go pętlą – latem, idąc według wskazówek zegara, a zimą w odwrotnym kierunku. Przygotuj się na pokonanie stromych, długich schodów, których nie polecamy na zimową wędrówkę (lepiej wspiąć się na górę). Po drodze czekają Cię wodospady, rzeki, skały i wiszące mosty, przyprawiające o lekki dreszczyk adrenaliny.

Laponia, szlaki turystyczne: Park Narodowy Urho Kekkonena – szlak dla długodystansowców

Na przemierzenie tego szlaku turystycznego w całości potrzeba aż dwóch miesięcy! Oczywiście przemierzony na raty lub tylko w krótkich odcinkach zadowoli też krótkodystansowców. Park Urho Kekkonena zaczyna się w miejscowości Hamina (zaraz przy granicy z Rosją), a kończy w północnych fiordach niedaleko Nuorgam w fińskiej Laponii.

Tereny górskie, lasy, torfowiska, jeziora, wodospady, szałasy, wiszące mosty, punkt widokowy Vuokatti – te wszystkie atrakcje na szlaku turystycznym warte są zahartowania. Choć początkowo szlak jest prosty i pełen osad ludzkich, to trudy zaczynają się w okolicach miasta Salla. Tam nie znajdziesz ani bazy noclegowej ani szałasów. Latem koniecznie zabierz ze sobą namiot, a zimą dodatkowo biegówki. Wygodną opcją jest też przemierzenie tej trasy skuterem śnieżnym.

W północnej części parku zauroczysz się wąwozami, bezdrzewną tundrą, dopływami rzek Luttojoki i Suomujoki. Raututunturi-Saariselkä to prosty szlak w centralnej części parku. Oczy nacieszysz widokiem wrzosowisk, wąwozów i głazów. Na południowym-zachodzie bądź czujny – lasy i torfowiska tam występujące mogą okazać się trudne do przemierzenia. Południowy obszar parku to lasy sosnowo-świerkowe z grubą warstwą mchu. Gdzieniegdzie zobaczysz górskie wzniesienia. W tej części zamieszkuje sporo zwierząt. Dlatego to idealny obszar do fotografii przyrodniczej.

Turyści kierują się głównie w najpopularniejsze rejony parku. Są to m.in. góra Sokosti (718 m), jezioro Luirojärvi, szczyt Kiilopää (546 m) i Kaunispää (438 m). Góry te nie są wysokie, za to widoki ze szczytów – panoramiczne!

Najbardziej znany okrężny szlak turystyczny (nieoznakowany) to Kiilopää – Suomunruoktu – Tuiskukuru – Luirojärvi – Lankojärvi – Rautulampi – Kiilopää. Ciągnie się przez 80 km, a jego przejście wymaga 7 dni wędrówki. Polecamy też ścieżki edukacyjne w parku Urho Kekkonena. Taka niespieszna, łagodna wędrówka pozwoli docenić przyrodę Laponii. Dla mniej wprawionych piechurów wartym uwagi jest szlak turystyczny z Kemihaara do Korvatunturinmurusta. Ma zaledwie 18 km, a widoki są majestatyczne.

Laponia, szlaki turystyczne: rezerwat Kevo – wymagające trasy

Gratka dla miłośników dziczy i bezludzia! A także tych, co lubią się zmęczyć. Ale trudy wędrówki wynagradza przyroda. Kevo to najdłuższy wąwóz w Europie. Jego powierzchnia wynosi 712 km². Położony jest w północnej części Laponii, na terenie gminy Utsjoki.

Czym różnią się fińskie rezerwaty od parków narodowych? Regułami ich użytkowania. W rezerwacie nie możesz zbierać jagód, grzybów, łowić ryb ani polować. Poruszasz się jedynie wyznaczonymi szlakami, a nocujesz w przeznaczonych do tego miejscach.

Na szczęście fińskim campingom niczego nie brakuje. Mieszczą się przy jeziorach i rzekach, więc masz gwarancję dostępu do pitnej wody. Tak samo miejsce na ognisko, gotowe drewno do rozpałki, sprzęt do rąbania drewna, toalety z trzcinami do przykrywania nieczystości, śmietniki i kompostowniki. Na szlaku napotkasz też chatki i tipi z piecykiem gazowym.

Rezerwat Kevo ma do zaoferowania 2 szlaki turystyczne:

1. Szlak Kevo (64 km) – biegnie przy samym wąwozie. Przejście go zajmuje do 5 dni, pokonując 15 km dziennie.
2. Szlak Kuivi (78 km) – biegnie przez bezdrzewny, surowy teren na zachód od wąwozu.

Oba szlaki wymagają dobrej kondycji fizycznej. Strome podejścia, przejścia przez rzekę i via ferrata (szlak turystyczny do wspinania się, wyposażony w stalową linę) znajdą swoich zwolenników. Bez mapy i sporych zapasów prowiantu lepiej się tu nie wybierać. Największe wrażenie na tym szlaku robi… cisza. Jeśli chcesz odpocząć od tłumów i sprawdzić się na trudniejszych szlakach, rezerwat Kevo spełni Twoje oczekiwania.

Laponia, szlaki turystyczne: park Lemmenjoki – bezludne trasy wśród dzikiej przyrody

A co powiesz na hiking w Parku Narodowym Lemmenjoki? To największy chroniony obszar w Finlandii (2850 km, czyli powierzchnia Warszawy x 5). A do tego najbardziej bezludny. Park ten jest odwiedzany przez ok. 20 000 turystów rocznie (tyle, co u nas potrafi odwiedzić Tatry w ciągu 1 dnia).

Nazwa Lemmenjoki pochodzi od 80-kilometrowej rzeki, przepływającej przez Park. Oznacza „Rzekę miłości”. Do dziś poszukuje się w niej złota.

W samym Parku znajduje się kilka szlaków turystycznych o łącznej długości ok. 60 km, co jak na powierzchnię całego terenu jest skromnym wynikiem. Za to w tym przypadku liczy się jakość, a nie ilość. Sama infrastruktura robi wrażenie – miejsca na ogniska, chaty turystyczne, toalety są wysokiej jakości. Szlaki są oznakowane na drzewach opaskami z czerwonej taśmy.

Sam Park można podzielić na 4 obszary:

1. teren przeznaczony dla turystów – zagospodarowany obszar (paleniska, domki, miejsca do biwakowania), oznaczone szlaki turystyczne
2. teren przy wodospadzie – poruszanie się tylko wyznaczonymi szlakami
3. teren poza dostępem dla ludzi – przeznaczony dla zwierząt
4. dzicz – z możliwością biwakowania, gdzie tylko masz ochotę

Jak wygląda krajobraz Lemmenjoki? W większości to tajga (las iglasty), gdzieniegdzie bezdrzewne piętro alpejskie lub pojedyncze brzozy. Pomieszkują tu niedźwiedzie, rosomaki, orły przednie, renifery i lemingi norweskie.

Trasy turystyczne w parku Lemmenjoki są łatwiejsze od tych w rezerwacie Kevo. Nawet w strumieniach znajdziesz kładki ułatwiające przejście, a rzekę w niektórych fragmentach przepływa się łódką. Ale to nie oznacza wcale nudnej wędrówki. W centralnym miejscu parki znajdują się głębokie jeziora, przez która przepływa rzeka. Wzdłuż jej koryta wiodą letnie szlaki piesze. Zimą zaś otyczkowany na niebiesko szlak dla narciarzy. W Laponii nawet na bezludnych fragmentach nie braknie chatek wypoczynkowych dla turystów.

Szlaki turystyczne w Laponii – raz spróbujesz, będziesz powracać

Lapońskie przysłowie mówi, że kiedy raz zachłysnąłeś się lapońską ziemią, to nie będziesz mógł bez niej żyć. To majestatyczna kraina stworzona do powrotów. Za każdym razem odkryjesz ją, a przy tym siebie, w innym wydaniu. Wystarczy, że wybierzesz nowy szlak turystyczny lub wyruszysz o innej porze roku.

Okazji do eksplorowania malowniczych krajobrazów nie zabraknie uczestnikom zimowej wyprawy do Laponii pod okiem Kamili Kielar – znawczyni regionu i specjalistki od północnej przyrody. Wyrusz z nami, by zakosztować spokoju fińskiego lasu i ekscytujących zimowych aktywności, takich jak polowanie na zorzę polarną na skuterach śnieżnych, powożenie zaprzęgami psów i reniferów, czy szaleństwo na stokach narciarskich.