Algieria – co zobaczyć, co warto wiedzieć przed podróżą?

Bartek Sabela

Bartek Sabela

Przewodnik

Reporter zagraniczny, nagradzany pisarz, podróżnik, fotograf, wspinacz i snowboardzista.

Bartek Sabela

Reporter zagraniczny, nagradzany pisarz, podróżnik, fotograf, wspinacz i snowboardzista.

Lodzermensch prosto z Bałut, szlachetny rocznik 1982. Jako autor książek debiutował w 2013 roku książką „Może (morze) wróci”. Opowieść o Uzbekistanie i ginącym Morzu Aralskim została nagrodzona Bursztynowym Motylem oraz Nagrodą Magellana. W październiku 2015 roku w Wydawnictwie Czarne ukazała się jego druga książka „Wszystkie ziarna piasku” o Saharze Zachodniej, ostatniej afrykańskiej kolonii, wyróżniona Afrykasem 2015 przez Fundację Afryka Inaczej i nominowana do Nagrody „Newsweeka” im. Teresy Torańskiej.

W kwietniu 2017 wydał trzecią książkę „Afronauci” – reportaż o pewnym Zambijczyku, który pięćdziesiąt lat temu chciał zostać pierwszym człowiekiem na Księżycu, a w marcu 2023 roku ukazała się jego reportaż o przemysłowej hodowli zwierząt „Wędrówka tusz”. Ten ostatni reportaż literacki jury Grand Press uznało za Książkę Reporterską roku 2023. Sabela pisał także reportaże z Demokratycznej Republiki Konga, Kenii, Algierii, Bhutanu, Mauretanii, Nigru, Etiopii, Kurdystanu oraz Polski m.in. dla magazynów „Duży Format”, „Kontynenty”, „Podróże” i „Pismo”. Więcej znajdziecie na barteksabela.com.

Prywatnie mąż Renaty, założycielki Soul Travel, miłośnik wszelkiego outdooru, w szczególności wspinania i skialpinizmu. No i naleśników z dżemem.

Prowadzi wyprawy:

Algieria to destynacja dla tych podróżników, którzy wolą bardziej nieoczywiste kierunki. Osoby, które jeszcze nie odwiedziły Algierii mają na jej temat pewne wyobrażenia, z czego część nie znajduje pokrycia w rzeczywistości. Algieria to największy kraj na kontynencie afrykańskim, z, wbrew pozorom, bardzo zróżnicowaną kulturą i krajobrazem. Podróż z Europy nie trwa długo (najkrótsze loty z Warszawy do Algieru to niewiele ponad 5 godzin), ale różnica między oboma kontynentami jest bardzo zauważalna. Jedno jest pewne – Algieria zachwyci Cię urokliwymi miastami, ciekawą architekturą, morskim wybrzeżem, górami, rzymskimi ruinami i przede wszystkim pustynią! Brzmi interesująco? Zastanawiasz się kiedy jechać, co warto zobaczyć i jak się przygotować na podróż do Algierii? Przeczytaj poniższy tekst – odpowiadamy w nim na wszystkie pytania!

Algieria – informacje ogólne

Wiza do Algierii

Wpierw garść informacji stricte technicznych. Aby myśleć o podróży do Algierii i wyrobieniu wizy do tego kraju, niezbędne jest posiadanie paszportu z datą ważności nie krótszą niż 6 miesięcy. Granicy Algierii nie przekroczysz legitymując się wyłącznie dowodem osobistym. Wiza na wjazd do Algierii obowiązuje każdą osobę, która posiada inne niż algierskie pochodzenie lub nie posiada statusu osoby tam zamieszkałej.

Jeszcze niedawno Algieria uchodziła za kraj, który bardzo niechętnie dawał wizy turystom. Procedura była uciążliwa, długa i często kończyła się odmową. Na szczęście te czasy już minęły a od niedawna Algieria uprościła system wizowy. Według informacji, które znajdujemy na stronie ambasady istnieje kilka typów wiz, które pozwalają dostać się na terytorium Algierii: dyplomatyczna, prasowa, biznesowa, studencka, pracownicza, rodzinna, medyczna, kulturalna, tranzytowa, turystyczna. Na potrzeby tego artykułu skupimy się wyłącznie na tej ostatniej.

Wymagania wizowe

Turystyczną wizę do Algierii na okres maksymalnie 90 dni wydaje konsulat w Warszawie. Warto zanotować, że wnioski wizowe można składać wyłącznie we wtorki i czwartki. Opłata za wydanie wizy do Algierii wynosi obecnie 360 złotych. Aby otrzymać wizę musisz:

  • mieć paszport, którego okres ważności to dłużej, niż 6 miesięcy
  • wypełnić i podpisać formularz wniosku wizowego
  • wykupić ubezpieczenie podróży na okres całego pobytu w tym kraju
  • mieć aktualne zdjęcie w formacie paszportowym
  • dokonać opłaty
  • mieć oryginalne zaproszenie do Algierii, które zawiera: nazwisko, stopień pokrewieństwa i adres podczas pobytu (podpis osoby przyjmującej musi być zalegalizowany przez gminę, w której dana osoba zamieszkuje) lub oryginalne potwierdzenie zakwaterowania

Jest jednak procedura wizowa, której opisu nie znajdziecie na stronie ambasady. Otóż od niedawna można otrzymać algierską wizę na lotnisku w Algierze. Wystarczy wcześniej wysłać stosowne dokumenty (dane osobowe, skan paszportu, plan podróży) do lokalnego biura turystycznego, które organizuje wam zaproszenie i pobyt. Dokumenty trafiają do algierskiego ministerstwa turystyki a wizę odbieramy po przylocie. Co więcej, procedura ta jest bezpłatna!

Waluta w Algierii

Walutą, która obowiązuje w Algierii jest dinar algierski (DZD). 1DZD = 0,029PLN. 1000 dinarów = 29PLN. Warto wiedzieć, że, podobnie jak w wielu krajach Afryki, w Algierii funkcjonuje czarnorynkowy handel walutą. Kurs na „ulicy” jest zdecydowanie korzystniejszy od tego w banku. Jest to oczywiście proceder nielegalny, łatwo też narazić się na oszustwa czy kradzież.

W Algierii euro i dolary nie są powszechnie akceptowane. Większość bankomatów nie obsługuje europejskich kart, warto więc zaopatrzyć się w zapas gotówki.

Język urzędowy w Algierii

Urzędowym językiem tego kraju jest uchodzący za jeden z najtrudniejszych języków świata – język arabski. Od kilku lat drugim urzędowym językiem Algierii jest język berberyjski. Powszechnie używanym językiem jest również francuski. Warto jednak pamiętać, że po francusku dogadamy się raczej tylko na północy kraju, w większych miastach i z osobami posiadającymi wykształcenie.

Religia w Algierii

Algieria zdominowana jest przez islam. Jako wyznawców tej religii deklaruje się aż 98% społeczeństwa. Chrześcijanie stanowią mniejszość wśród algierskich muzułmanów. Co jednak istotne, Algieria nie jest republiką islamską, to kraj ściśle świecki, w wielu aspektach bardzo tolerancyjny i otwarty.

Algieria – mapa i sąsiedzi

Algieria leży w północno-zachodniej Afryce, w basenie Morza Śródziemnego. Jako kraj prawie całkowicie otoczony lądem, Algieria ma siedmiu sąsiadów, z którymi łączą ją wspólne granice. Na północnym wschodzie Algierię otacza Tunezja. Z Marokiem Algieria graniczy na zachodzie, a z Libią na wschodzie. Algieria graniczy również z Mauretanią, Saharą Zachodnią i Mali w południowo-zachodniej części kraju. Niger graniczy z Algierią na południowym wschodzie. Jedyna granica przybrzeżna Algierii przebiega wzdłuż Morza Śródziemnego na północy. Choć 85% kraju pokrywa Sahara, warto pamietać, że Algieria ma też wspaniałe i długie na ponad 1200km wybrzeże.

Godzina w Algierii

W Algierii nie ma czasu letniego, w związku z czym przez cały rok kraj znajduje się w strefie czasowej West Africa Time (WAT), UTC +1. Gdy w Polsce obowiązuje czas letni, to w Algierii zegarki wskazują jedną godzinę do tyłu. Np. gdy w Warszawie jest godzina 8:00, to w stolicy Algierii wybija godzina 7:00.

Algieria – pogoda i klimat

Klimat Algierii różni się znacząco na północnych i południowych krańcach kraju. Na wybrzeżu panuje klimat typowo śródziemnomorski, co sprawia, że przez większość roku temperatury są przyjemne. Klimat łagodzi również ukształtowanie terenu – północ to tereny wyżynne i niewysokie góry. Mówi się nawet, że północ to „pays de quattre saisons” – czyli kraj czterech pór roku.

Inaczej sprawy się mają na południu. W południowej części kraju latem panują nieznośne upały – temperatura może sięgać nawet 45° C. Występują tu także znaczne zmiany temperatur między dniem a nocą. Opady na południu są niezwykle rzadkie.

Algieria – kiedy jechać?

To zależy co jest celem twojego wyjazdu. Jeśli zamierzasz zostać na północy i nie boisz się ciepłego lata – możesz jechać o każdej porze roku. Jeśli jednak zamierzasz wybrać się na Saharę warto omijać sezon letni. Polecamy czas od lutego, do początku maja oraz od połowy października do końca listopada. Jeśli szukasz najcieplejszego czasu na wizytę w Algierii, najgorętsze miesiące to czerwiec, lipiec i sierpień. Najcieplejsza pora roku to zazwyczaj koniec lipca, kiedy wysokie temperatury wynoszą około 37,8° C i rzadko spadają w nocy poniżej 24,6° C. Na południu mogą się utrzymywać temperatury powyżej 40° C przez dużą część lata.

Algieria – bezpieczeństwo

To bardzo często zadawane pytanie: czy wyjazd do Algierii jest bezpieczny? Często usłyszymy, że nie jest. Jak jest naprawdę? Algieria to kraj, który przez całe lata dziewięćdziesiąte i początek XIX wieku zmagał sie z wojną domową i falą terroryzmu. Na szczęście to już przeszłość. Dziś sytuacja w Algierii jest stabilna a turyści są bezpieczni. Warto wiedzieć jedną rzecz: Algieria to nie jest kraj żyjący z turystyki, jak choćby sąsiednie Maroko. Turystyka stanowi znikomy część PKB tego kraju bowiem Algieria posiada potężne złoża gazu i ropy naftowej. Jeśli tylko, w którymś z rejonów pojawia się zagrożenie jest on natychmiast wyłączany z ruchu turystycznego. Odwracając to stwierdzenie – jeśli dany rejon jest udostępniony to znaczy, że jest tam naprawdę bezpiecznie. Dziś można swobodnie podróżować prawie po całej Algierii.

Jeśli chodzi o drobną przestępczość – owszem warto zachować czujność, zwłaszcza w dużych miastach i tłocznych ulicach. Drobne kradzieże mogą się zdarzyć wszędzie, podobnie jak w innych miastach Afryki, Azji a także Europy.

Ludzie w Algierii

Algieria to kraj bardzo różnorodny kulturowo i zamieszkiwany przez różne grupy etniczne. Przeważającą grupę stanowią Arabowie (ok 67%) zwłaszcza w regionach północnych. W północno-wschodniej części mieszkają Kabylowie czyli jedna z grup Berberów. Okolice Ghardai zamieszkują Mozabici, południe zaś Tuaregowie. Około 6% populacji stanowią Beduini a na zachodzie kraju znajdziemy też grupę Sahrawi. Każda z tych grupa ma odmienną kulturę, tradycje, zwyczaje, czasami też język. Łączy je Islam ale i jego forma bywa różna.

Społeczeństwo Algierii jest społeczeństwem młodym. Wg danych ONZ, duża jego część to osoby poniżej 15. roku życia. Taki stan znajduje odbicie zwłaszcza na ulicach miast, które są młodzieżowe i kolorowe.

Jeśli chodzi o rolę kobiet w społeczeństwie, to widać pewne wpływy europejskie, przy jednoczesnym poszanowaniu tradycji religijno-społecznej. Zwłaszcza w miastach obserwuje się coraz większą aktywność zawodową kobiet w wielu sektorach. Co nie znaczy, że w Algierii nie występuje już nierówność płci. Kobiety borykają się z wieloma problemami, jak np. uprzedmiatawianie, molestowanie i przemoc.

Algierczycy jako naród znani są ze swojej komunikatywności, gościnności i życzliwości. Ponadto bardzo dbają o więzi rodzinne, utrzymywanie dobrych stosunków i pomaganie sobie w trudnych chwilach.

Algieria – co zobaczyć

Stolica Algierii: Algier

Algier to miasto niezwykłe, w którym łączą się wpływy kultury europejskiej, arabskiej i afrykańskiej. Gdyby leżał po drugiej stronie Morza Śródziemnego, byłby Paryżem, albo przynajmniej Bordeaux. Turyści zjeżdżaliby tu z całego świata, zapewne byłyby tu organizowane międzynarodowe festiwale, imprezy, port wypełniony by był ekskluzywnymi statkami wycieczkowymi, a wybrzeże roiłoby się od pań i panów z Europy desperacko poszukujących słońca. Śnieżnobiałe, dziewiętnastowieczne kamienice zaprojektowane przez Georges-Eugene’a Haussmanna (paryski architekt) sąsiadują tu z gęstą, rozłożoną na wzgórzu, arabską kasbą. Na każdym kroku można tu spotkać zaskakujące kontrasty. Eleganckie, szerokie bulwary przechodzą niespostrzeżenie w małe, kręte uliczki, a drogie butiki sąsiadują z targiem rybnym.

Algier bowiem posiada również  jeden z największych portów w Afryce, gdzie na redzie zazwyczaj stoi kilkadziesiąt ogromnych statków. Klimat miasta dobrze opisuje Albert Camus w „Zaślubinach”: polecam wrażliwemu podróżnikowi, jeżeli pojedzie do Algieru „napić się anyżówki pod łukami portu, rano zjeść na Łowisku rybę świeżo złowioną i usmażoną na ruszcie; posłuchać muzyki arabskiej na ulicy Liry w kawiarence, której nazwy zapomniałem; o szóstej wieczór siąść na ziemi u stóp pomnika księcia Orleańskiego na placu Rządowym (nie ze względu na księcia, lecz na to, że tędy przechodzą ludzie i jest tutaj dobrze); zjeść śniadanie w restauracji Padovaniego, która jest czymś w rodzaju dansingu na palach, na brzegu morza, gdzie życie jest zawsze łatwe; zwiedzić arabskie cmentarze, najpierw po to, by tam spotkać ciszę i piękno, dalej po to, by należycie ocenić niecne nekropolie, gdzie trzymamy naszych zmarłych…”

Ważne punkty na mapie Algieru:

Najstarszym meczetem w Algierze jest Wielki Meczet, który został zbudowany na początku XI wieku naszej ery. Najstarszą katedrą w tym mieście jest Notre-Dame d’Afrique, która została zbudowana w latach 1858-1872. Jest wyjątkowość polega na wykorzystaniu bizantyjskiego i rzymskiego stylu architektonicznego. Jedną z najbardziej znanych willi jest Villa Abd-el-Tif, która została zbudowana na początku XX wieku i jest przykładem architektury mauretańskiej. Na Kasbie, czyli starym mieście Algieru, znajdziemy wiele budynków wpisanych na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Niestety znaczna część z nich pozostaje w fatalnym stanie. Główne punkty tej części miasta to: Plac Męczenników, Meczet Ketchaoua, Pałac Dar Aziza, Muzeum Sztuki i Tradycji, Mauzoleum Sidi Abderrahmane i Palais des Rais.

Miasta Algierii: Konstantyna

Konstantyna uważana jest za kulturalną stolicę Algierii. To trzecie co do wielkości miasto w tym kraju. Wznosi się wysoko na klifach na wysokości 650 metrów nad poziomem morza. Z resztą świata połączona jest ośmioma mostami. Pierwotnie było to miasto fenickie, a następnie stolica Numidii. Dopiero w 312 r. przyjęła swoją faktyczną nazwę, upamiętniającą zwycięstwo cesarza Konstantyna.

Będąc w Konstantynie udaj się na spacer szlakiem tamtejszych mostów. Na pewno zechcesz też zobaczyć niektóre wąwozy. Większość mostów wokół miasta została odnowiona. Każdy most Konstantyny jest wyjątkowy i ma inny rodzaj konstrukcji. Znajdziesz tam mosty wiszące, wiadukty i mosty wantowe.

Podczas gdy wizyta na bazarze jest powszechną „aktywnością” w Afryce i na Bliskim Wschodzie, przez co może wydawać się banałem, to bazar starego miasta w Konstantynie ma w sobie coś wyjątkowego. Jego długie, kręte uliczki pełne są autentycznego życia i nie zostały jeszcze przekształcone w obleganą przez podróżników atrakcję turystyczną. Będąc tam, spróbuj algierskiego jedzenia ulicznego i wejdź do najstarszego młyna mącznego w mieście. W trakcie pobytu w Konstantynie zajrzyj również do Muzeum Narodowego Cirta, gdzie wystawionych jest wiele artefaktów z czasów rzymskich i wcześniejszych.

Miasta Algierii: Oran

Oran to drugie co do wielkości miasto Algierii, położone w północno-zachodniej części kraju, w prowincji Oran. Piękna, nadmorska, portowa miejscowość inspirowana francuską Niceą.

Najlepsze rzeczy do zrobienia w Oranie? Wejdź do fortu Santa Cruz na szczycie góry, skąd roztacza się malowniczy widok na miasto i zatokę odwiedź zabytki, takie jak: meczet Hassana Paszy, meczet Abdellaha Ben Salema, Muzeum Narodowe Ahmeda Zabany, meczet Imama El-Houari i Pałac Zatoki, zrób rundę po placach miasta, na których znajdują się piękne ogrody, cofnij się w czasie w Sidi el Houari – pierwszej w historii dzielnicy Oranu

Timgad: klasyczne ruiny, które pamiętają obecność starożytnego Rzymu w Afryce

Czy wiesz, że jedno z najlepiej zachowanych antycznych miast z czasów Imperium Rzymskiego znajduje się w Algierii? Timgad został zbudowany przez cesarza Trajana. Od 1982 roku znajduje się na liście Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Wśród zabytków wartych zobaczenia w Timgadzie są… rzymskie latryny. Zachowane w bardzo dobrym stanie stanowią prawdziwe świadectwo pomysłowości Rzymian. Widać wyraźnie, jak ówcześni mieszkańcy radzili sobie ze swoimi potrzebami w sposób sanitarny i sprawny, nawet z kanalizacją.

Kolejnym budynkiem, w którym warto się zatrzymać, jest biblioteka Timgad. Jej ściany wciąż stoją i łatwo sobie wyobrazić, jak wokół posągu Minerwy, bogini wiedzy, przechowywano tu papirusy. Równie dobrze zachował się tutejszy teatr. To miejsce, w którym zachwycisz się tym, jak rozwinięta była rzymska inżynieria akustyczna. Najmniejszy szept jest wzmocniony i bardzo dobrze słyszalny nawet dla bardziej oddalonych od sceny widzów.

Niemniejsze wrażenie robi miejsce, w którym znajdowały się łaźnie miejskie w Timgad. Tam nadal można zobaczyć, jaki był system grzewczy, znajdujący się pod samymi wannami.

Miasta Algierii – Ghardaia i dolina Mzab

Simone do Beauvoir powiedziała, że Ghardaia to “przepięknie skonstruowane kubistyczny obraz”. Miasto było inspiracją dla architektów takich jak Frank Lloyd Wright czy Le Corbusier. Ghardaia to w rzeczywistości pięć miast zbudowanych na wzgórzach nad doliną M’Zab: Melika, Beni Isguen, Bou Noura, El-Atteuf oraz Ghardaia. Warowne grody, dziś stopione w jedno miasto, mają ponad tysiąc lat historii i są centralnym ośrodkiem kultury i życia dla Mozabitów. Miasto ma unikalną architekturę zbudowaną wokół wzgórz, na których górują wieże meczetów. Kolejne kręgi wąskich uliczek sprawiają wrażenie jakby odwzorowywały poziomice terenu, a proste geometryczne bryły domów tworzą geometryczną mozaikę, która przy świetle zachodzącego słońca jest jednym z najczęściej fotografowanych obiektów w Algierii.

Ghardaia to również ważny ośrodek rzemieślniczy. Znajdujący się tam targ dywanów należy do najważniejszych na Saharze a wiosną odbywa się tu festiwal poświęcony sztuce tworzenia dywanów. Z otaczających miasto palmiarni pochodzą najwyśmienitsze daktyle zwane “Deglet nour” czyli “daktyle światła” o miękkim miodowym smaku i świetlistej, jasnej barwie. W 1982 roku Ghardaia została wpisana na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Algieria: podróż na „największą” pustynię

Czy Ty również na pytanie o to, jak nazywa się największa pustynia na świecie odpowiadasz: Sahara? Pewnie zaskoczy Cię, że to jeden z najczęściej popełnianych błędów. Otóż, Sahara nie jest nawet drugą, a dopiero trzecią największą pustynią świata. Wyprzedzają ją dwie pustynie lodowe: Arktyka i Antarktyda. Niemniej, jeśli chodzi o pustynie gorące – owszem Sahara jest największa.

Sahara zajmuje nieprawdopodobną powierzchnię ponad 9.2 milionów km2, z czego największa część leży właśnie w Algierii. Jej majestatyczność, ale i też pewnego rodzaju srogość są magnetyczne i przyciągają podróżników. Sahara ma przeróżne oblicza – od piaszczystych wydm, przez rozległe kamieniste lub żwirowe płaskowyże po góry pełne fantastycznych skalnych formacji. Wielu podróżników uważa, że najpiękniejsza część Sahary leży właśnie na południu Algierii. Wyprawa na Saharę to nie tylko okazja do obcowania z nieznany nam obliczem natury, ale i do poznania przedstawicieli rdzennej ludności tego obszaru – Tuaregów.

Góry Hoggar w Algierii, płaskowyż Assekrem

Pasmo pustynnych gór na wschód od Tamanrasset to krajobraz, który śmiało zasługuje na miano księżycowego lub marsjańskiego. Niezliczona ilość gór, skalnych masywów i iglic, wygasłych wulkanów i głębokich dolin ciągnie się na przestrzeni ponad 550.000km2. Bajeczne formy skalne są konsekwencją minionej aktywności wulkanicznej, fragmentów kraterów, a także erozji wietrznej. W wielu miejscach znajdują się ślady erupcji zwanych wylewami lawy, które przybrały dziwaczne formy. Mimo surowego klimatu, góry Hoggar są jednym z najbardziej bioróżnorodnych terenów na całej Saharze. Hoggar to także galeria sztuki na otwartym powietrzu. Występują tu liczne prehistoryczne malowidła naskalne z których najstarsze mają 8000 lat. W samym środku pasma jest miejsce niezwykłe: Assekrem, niewielki płaskowyż położony na wysokości 2726m, skąd rozciąga się jeden z najbardziej spektakularnych widoków na całej Saharze. Tu mieści się także słynna pustelnia Karola de Foucauld, francuskiego zakonnika, autora słownika francusko-tuareskiego. W 1987 na znacznej części gór Hoggar utworzono park narodowy.

Tassili n’Ajjer – abstrakcyjne formacje skalne z piaskowca

W południowo-wschodniej części Algierii rozciąga się monstrualny w swoich rozmiarach park narodowy Tassili n’Ajjer. To prawdopodobnie najbardziej spektakularny, księżycowy, lub jak kto woli marsjański krajobraz na Saharze. Szczególnie fascynująca jest jego południowa część, Tadrart Rouge, przez wielu uważana za najpiękniejszą pustynie na świecie. To pasmo górskie, będące częścią większego pasma Tassili N’ajjer. Tadrart Rouge (Czerwony Tadrart) zawdzięcza swoją nazwę niespotykanemu, rdzawo-czerwonemu kolorowi piasku i skał. Tadrart to przepastne kaniony, strzeliste iglice i ogromne łuki skalne, majestatyczne masywy i potężne czerwone wydmy. Ten unikalny krajobraz spotykany jest jedynie w tej części świata. Inspiracją do stworzenia  tej wyprawy był dla nas niezwykły dokument o Saharze. Jego reżyser Francuz Yann Bertrand tak opisuje krajobraz Tadrart Rouge: „Na krańcu Algierii zobaczyłem Tadrart Rouge. Podziwiałem nieskończone piękno Ziemi, by je zapamiętać na zawsze. Potem upadłem na kolana i zamknąłem oczy.”

Sefar – największa galeria sztuki na świecie

Częścią tego regionu jest także płaskowyż Sefar rozciągający się na wschód od Djanet. To istna galeria sztuki na świeżym powietrzu, gdzie formacje skalne z piaskowca stają się płótnami dla ponad 15 000 prehistorycznych rzeźb i obrazów. Według UNESCO w parku znajduje się jedno z najważniejszych skupisk prehistorycznej sztuki naskalnej na świecie. Malowidła i rzeźby są fascynującym spojrzeniem na migracje zwierząt, zmiany klimatu i życie ludzkie, które pomogły ukształtować historię tego obszaru.

Wszystkie malowidła pochodzą z okresu neolitu, kiedy ten kawałek Sahary był sawanną pełną dzikich zwierząt, takich jak antylopy, żyrafy i krokodyle. Odwiedzając to miejsce zobaczysz wizerunki tych stworzeń wyryte lub namalowane na skałach, obrazy ludzi wykonujących szereg czynności, takich jak taniec, polowanie lub zajmowanie się żywym inwentarzem.

Saharę najlepiej eksplorować autami 4×4 w towarzystwie Tuaregów, którzy najlepiej znają teren. Warto jednak pamiętać, że niektóre miejsca są niedostępne dla aut. Takim miejscem jest na przykład płaskowyż Sefar, którego zwiedzanie jest możliwe wyłącznie na piechotę.

Algieria – warto wiedzieć

  • Jeśli planujesz wyjazd do Algierii, sprawdź najpierw czy jego termin pokrywa się z Ramadanem; to święty miesiąc muzułmanów, w trakcie którego obowiązuje ich ścisły post – nie można nic jeść ani pić od świtu do zmierzchu; w tym czasie turyści powinni powstrzymać się od jedzenia w miejscach publicznych
  • Obyczaje Algierii – ciekawie wiążą się ze wspomnianym wyżej Ramadanem, kiedy to po zmierzchu miasta na nowo zaczynają tętnić życiem, a w domach rozpoczynają się uczty kolejny obyczaj, który można obserwować w Algierii, to kończące Ramadan święto Eid al-Fitr, które na biesiadach przy stole gromadzi całe rodziny.
  • Góry Atlas rozciągają się na około 2400 km przez Tunezję, Algierię i Maroko. Tworzą granicę między Morzem Śródziemnym a Saharą. To imponujące pasmo górskie składa się z kilku łańcuchów, z czego dwa przebiegają przez Algierię. Sam Algier i Oran leżą w rejonie pasma o nazwie Atlas Tellski, natomiast Konstantyna bezpośrednio w nim.
  • W górach Algierii można spotkać owce grzywiaste (arui grzywiaste), które z zasady żyją tylko w trudno dostępnych terenach
  • „Dżuma” – najpopularniejsza powieść Alberta Camusa związaną jest z Algierią; to w tej książce znajdziecie metafizyczną opowieść o rozprzestrzenianiu się Dżumy w Oranie – jednym z największych miast Algierii

Obyczaje i normy społeczne:

  • W Algierii kobiety nie powinny odkrywać nóg, dekoltu i ramion, nie mogą również podawać mężczyznom ręki na przywitanie. Wyjątek stanowią największe miasta – tu kobiety cieszą się zupełną swobodą.
  • Mężczyźni, również odwiedzający Algierię turyści, nie powinni zdejmować koszulek w miejscach publicznych i nosić spodni krótszych niż do kolan
  • Nie wolno robić zdjęć policji, obiektów wojskowych, infrastruktury rządowej czy lotnisk – we wszystkich tych miejscach panuje wysoki poziom bezpieczeństwa
  • Homoseksualizm jest nielegalny w Algierii, dlatego podróżujący LGBTQ+ muszą zachowywać dyskrecję i szanować lokalne przepisy; kara to trzy lata więzienia i grzywna

Posłuchaj więcej o lokalnych społecznościach, mieszkających w Algierii:

Zainteresowały Cię ciekawostki o Algierii? Wyrusz na wyprawę Kultury Sahary pod okiem doświadczonych przewodników Soul Travel.

  • Bartek Sabela

    Bartek Sabela

    Przewodnik

    Reporter zagraniczny, nagradzany pisarz, podróżnik, fotograf, wspinacz i snowboardzista.

    Bartek Sabela

    Reporter zagraniczny, nagradzany pisarz, podróżnik, fotograf, wspinacz i snowboardzista.

    Lodzermensch prosto z Bałut, szlachetny rocznik 1982. Jako autor książek debiutował w 2013 roku książką „Może (morze) wróci”. Opowieść o Uzbekistanie i ginącym Morzu Aralskim została nagrodzona Bursztynowym Motylem oraz Nagrodą Magellana. W październiku 2015 roku w Wydawnictwie Czarne ukazała się jego druga książka „Wszystkie ziarna piasku” o Saharze Zachodniej, ostatniej afrykańskiej kolonii, wyróżniona Afrykasem 2015 przez Fundację Afryka Inaczej i nominowana do Nagrody „Newsweeka” im. Teresy Torańskiej.

    W kwietniu 2017 wydał trzecią książkę „Afronauci” – reportaż o pewnym Zambijczyku, który pięćdziesiąt lat temu chciał zostać pierwszym człowiekiem na Księżycu, a w marcu 2023 roku ukazała się jego reportaż o przemysłowej hodowli zwierząt „Wędrówka tusz”. Ten ostatni reportaż literacki jury Grand Press uznało za Książkę Reporterską roku 2023. Sabela pisał także reportaże z Demokratycznej Republiki Konga, Kenii, Algierii, Bhutanu, Mauretanii, Nigru, Etiopii, Kurdystanu oraz Polski m.in. dla magazynów „Duży Format”, „Kontynenty”, „Podróże” i „Pismo”. Więcej znajdziecie na barteksabela.com.

    Prywatnie mąż Renaty, założycielki Soul Travel, miłośnik wszelkiego outdooru, w szczególności wspinania i skialpinizmu. No i naleśników z dżemem.

    Prowadzi wyprawy:

Polecane wyprawy

Zobacz wszystkie